"Cent ans de Solitude" est un projet industriel solo originaire de France se présentant principalement en live, et préférant la profondeur à la frénésie. Se définissant lui-même comme un "artisan du son", le musicien Jean-Yves Millet travaille depuis un peu moins de cent ans (depuis les années 80 en fait) a créer des ambiances sonores empreintes de noirceur et de mélancolie, planantes mais aussi percutantes. Sa musique, néanmoins découpée sur scène en "morceaux", avec une thématique plutôt qu’une longue plage sonore, est une expérience globale combinant des nappes synthétiques, la projection de films, mais surtout une part performative faisant intervenir le corps (percussion sur le torse par exemple) et des élément de métal, plaque d’acier, tiges filetées, etc. modifiés et amplifiés en direct, pour un panorama tout en niveau de gris de l’ère post-industrielle. (Nova, décembre 2015)
"Cent ans de solitude" is a french solo project, more performing than recording, prefering deepness to the rock n’ roll frenzy. Self presenting as "music artisan", musician Jean-Yves Millet work since a bit less than a hundred years (since the late 80’s actually) on creating sound ambiances full of darkness and melancholy, oniric but percussive. His music, not presented as a long track but as thematic tracks, is a total experience combining syntetic sounds with movies, and, most of all a performative part with "self-percussion and the use amplified moving metal instalation manipulated by the musician. An hypnotic and radical panorama of the post-industrial era. (Nova, December 2015)
“Cent ans de Solitude” is een solo indus-project uit Frankrijk dat voornamelijk live te beleven valt, en dat de voorkeur geeft aan diepgang boven frenesie. Zelf omschrijft Jean-Yves Millet de man achter “Cent ans de Solitude” zich als een “geluidsambachtsman”. Al zo’n honderd jaar (sinds de jaren 80 op precies te zijn) creëert hij geluidslandschappen vol donkerte en melancholie, zwevend maar ook doordringend. Zijn muziek is een allesomvattende ervaring die synths combineert met filmprojectie, maar ook met een fysieke performance. Zo speelt hij percussie op zijn lichaam, en musiceert hij met metaal en staalplaten die hij live bewerkt en versterkt, voor een panorama dat wonderwel aansluit bij de post-industriële grijsheid. (Nova, December 2015)